Seçil Alkış: Profesyonel hayatınıza başladığınız ilk günden bu güne aklınızda olan Poligon sizin için ne ifade ediyor?
Kerimcan Güleryüz: Piyasanın gerçekleriyle sanatçılar arasında bir koruyucu alan olması gerektiğini biliyordum ve bir sanatçı ailesinde yetiştiğim için sanatçıların galeriden beklentilerini ve hayal kırıklıklarının da farkındaydım. Poligon benim için sanatçıya serbest atış olanağı sağlayan bir yaratım-üretim alanını ifade ediyor. Biz bu mekânı aynı zamanda sergileme amaçlı da kullanıyoruz. Sanatçının ısmarlama piyasa taleplerinden uzakta özgürce kendisini ifade edebileceği bir yere ihtiyacı var. Poligon benim için sınır tanımayan fikir ve yaratıcılığın hayat bulduğu bir sanat alanı anlamını taşıyor.
S.A: Türkiye de daha önce denenmemiş olan Poligon galerisinin hayata geliş amacı nedir? Genç Sanatçıların kimlik kargaşasına yönelik bir destek olarak görebilir miyiz?
K.G.: Galerici ve sanatçı ayakta kalmak için birbirini besleyen iki kader arkadaşı. Bu beraberliğin geliştirici olması lazım; boğucu değil. Kimlik karmaşası dediğimiz şey sadece genç sanatçıların değil, içinde bulunduğumuz coğrafyanın ana sorunlarından birisi. Ama bu sorunu, ne doğulu ne batılı olmama sorununu, hem doğulu hem de batılı olarak, yani zenginliğimizi sentezleyerek çözebiliriz. Poligon genç sanatçıların nasıl isterlerse kendilerini öyle ifade etmelerine imkan sağlıyor. Kimlik kargaşasıyla ilgili değil de genel olarak üretimleri için bir destek diyebilirim.
S.A: Book Lab projesi için gelecekte bizi bekleyen daha farklı projeler var mı?
K.G.: Book-Lab burada kendi tarzında ilk kez yapılan bir toplu yaratım-üretim etkinliği olarak sanatçılara kitabın da bir artistik medya olduğunu hatırlattı. Biz bunu her yıl tekrarlayacağız. Sanatçılar bir araya gelip bir yayıncı ve tasarımcı yardımıyla kendi kitap maketlerini hazırlayacaklar. Daha sonra bunları sergileyip talebe göre sınırlı sayıda basacağız. Ayrıca bu etkinliğin sanat ve kitap beraberliğini pekiştirecek ve üretimi hareketlendirecek bir dinamik yaratmasını da bekliyoruz. Sanat objesi olarak kitap ve sanatın ifade aracı olarak kitap konularıyla ilgili yapılacak çok şey var.
S.A: Türkiye Güncel Sanat Piyasası içerisinde özellikle genç sanatçıların özgürce düşüncelerini ifade edebildiği bir platform yaratmak sizin için neden ve ne kadar önemli?
K.G.: Türkiye eğer dünya sanat haritası üzerinde etkili ve kalıcı bir aktör olmak istiyorsa bunu genç sanatçılara özgür ifade ortamını sağlayabildiği ölçüde başaracak. Bu çok önemli bir konu. Ayrıca bu coğrafyanın diliyle bu ifadeyi sağlayabilmek önemli. Burada kültürel bir hafıza var, kültürlerin iç içe geçmişliği ve birikimi var. Bunları değerlendirerek ancak özgünlük yakalanabilir. Özgünseniz, yeni bir şey söylüyorsanız ve bunu da kendi köklerinize bağlıyorsanız o zaman dünya sanat topluluğu da size saygıyla bakar. Sanatta ifade özgürlüğü sınırsız olmalıdır. Sanatçı kendisini herhangi bir zorunluluk ya da kısıtlamadan uzak üretebilmelidir. Bu açıdan bu platformu sağlamak gerekir.
S.A: Sizce bugün sanatçıların-sanat piyasasının ihtiyaçları ya da eksiklikleri nelerdir?
K.G.: Sanatçıların, özellikle yeni ortaya çıkmaya çalışanların en büyük ihtiyacı düşüncelerinin ve üretimlerinin görünmesi ve tanınması. Bunu ünlü olmak anlamında söylemiyorum, kabul görme anlamında söylüyorum. Üretim alanıyla ilgili sıkıntı çeken sanatçılara residency programları açmak sanata destek veren kurumların en başta gelen işleri olmalı. Tanınmamış sanatçıyı keşfedip sunan galeri çok az. Koleksiyonerlere, risk almaları ve tanınmamış sanatçıya yatırım yapmaları için galerici cesaret vermeli. Galericinin sanatçı ve alıcısı arasındaki arabuluculuğunun asıl hayati noktalarından biri burada. Buna ek olarak, tanınmış ve kabul görmüş sanatçıların da doğru temsil edilmesi, kendilerini istedikleri gibi ifade edebilmelerine ortam sağlanması ve tüm sanatsal üretim yelpazelerine sahip çıkmak da çok önemli bir nokta. Ben galericilik mesleğine adım attığımdan beri yeni sanatçıları keşfedip sunmak amacında olduğum gibi, bilinen sanatçıları da doğru şekilde temsil etme misyonunu üstlenmeye çalıştım.
S.A:The Empire Project ve Poligon’u nasıl ayrıştırıyorsunuz?
K.G.: The Empire Project bizim ana şemsiye kurumumuz. Bunun altında yine cesur ama daha kabul görmüş sanatçıları sunan the Empire Gallery var. Burada ayrıca sanatçı konuşmaları, video-film gösterimi vekonferanslar için bir oditoryum bulunuyor. Poligon ise deneysel üretim ve sergilerin yapıldığı serbest atış alanımız. Tüm bu proje kümesiyle ortak bir sinerji içinde sanat üretimine destek sağlıyoruz.
Seçil Alkış: Poligon has been on your mind ever since the first day of your professional life. What exactly does Poligon mean to you?
Kerimcan Güleryüz: I have always known that there had to be a buffer zone between the reality of the marketplace and the artist and since I was raised in a family of artists, I am well aware of artists' expectations from and disillusions with galleries. For me, Poligon is a space for creation and production which allows the artist to shoot freely. We also use the space for exhibitions. The artist needs a space where she can express herself freely, away from the custom-order demands of the marketplace. Poligon translates into an art space where unlimited ideas and creativity can come to life.
S.A.: What was the main motive in opening the Poligon gallery, something which has never been tried out before? Could we see it as support to young artists in the face of identity confusion?
K.G.: The gallery owner and the artist are two friends, brought together by fate and nurturing each other to survive. This relationship should be constructive, not suffocating. Identity confusion is one of the main problems of not only young artists, but also this geography in general. But we can only resolve this problem of being neither Eastern nor Western, by synthesizing this plurality and becoming both Eastern and Western. Poligon allows young artists to express themselves in whatever way they want. So it is more about support for their production in general, not for their identity confusion.
S.A.: Should we expect more different projects in the future in relation to the Book Lab project?
K.G.: Book-Lab was one-of-a-kind activity of collective creation-production and it reminded artists of the book as an artistic medium. We will be repeating this every year. The artists will come together and with the help of a publisher and a designer, they will prepare models of their own books. We will subsequently exhibit them and print a limited number, depending on the demand. Also, we expect this activity to create a certain dynamic which will reinforce the unity of arts and the book, and mobilize production. There is so much to be done regarding the book as an art object and as a means of expression for the arts.
S.A.: Why and to what extent is it important to you to create a platform where especially young artists can express their ideas freely, within the contemporary art market of Turkey?
K.G.: If Turkey is to become an influential and permanent actor in the global arts world, it will be able to do so depending on the extent to which young artists have the space for free expression. This is crucial. Besides, it is important that the language of this geography informs this expression. There is a cultural memory here, cultures have blended and accumulated. Authenticity can only be achieved by taking these into account. If you are authentic, if you are saying something new and if you can relate this to your own roots, then the global arts community will regard you with respect. Freedom of expression should be limitless in the arts. The artist herself must be able to create away from any kind of obligation or limitation. This is why it is important to provide this platform.
S.A.: What do you think are the needs of artists and the arts scene today, and what is missing?
K.G.: The greatest need of artists, especially of emerging artists, is that their ideas and production see the day of light and get noticed. And I do not mean becoming famous or anything, but simply being recognized. Establishing residency programs for artists struggling for a space for production should be the priority of institutions supporting the arts. There are so few galleries which discover and present unknown artists. The gallery owner should encourage collectioners to take risks and invest in unknown artists. This is one of the crucial points of a gallery owner being the mediator between the artist and the buyer. It is also important to represent known and recognized artists properly, to provide them the atmosphere necessary to express themselves freely as they want and to embrace the whole range of their artistic production. In my profession as a gallery owner, my aim from the start has been not only to discover and present new artists, but also to represent well-established artists properly.
S.A.: How do you differentiate between The Empire Project and Poligon?
K.G.: The Empire Project is our main umbrella institution. Under this is the Empire Gallery, which is more audacious but presents more established artists. There is also an auditorium here for artist talks, screenings and conferences. Poligon is our free shooting area where experimental production and exhibitions take place. So we support artistic production with the synergy that all these projects create.